ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ - «Ἐγὼ γιὰ σένανε γλεντῶ»

ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ ΓΛΕΝΤΩ

Ἐγὼ γιὰ σένανε γλεντῶ, βρ' ἀχείλι μου μελαχρινὸ

στὸ χορὸ γιὰ σένα μπαίνω βρ' ἀχειλάκι μου βαμμένο

πο' ἔχασα τὸ μαντήλι μου καημὸ πού 'χουν τὰ χείλη μου

ἀπ' τὴ τσιέπη τῆς ποδιᾶς μου ντέρτι τό 'βαλε ἡ καρδιά μου

ὅπου μοῦ τὸ κεντάγανε καὶ μοῦ τὸ τραγουδάγανε

τρία ἔμορφα κοράσια σὰν τοῦ Μάη τὰ κεράσια.

Ἡ μιὰ κεντοῦσε τὸν ἀητό, βρ' ἀχείλι μου μελαχρινὸ

βρὲ καὶ ἡ ἄλλη τὸν πετρίτη, μιὰ Παρασκευή μιὰ Τρίτη

καὶ ἡ τρίτη ἡ μικρότερη θαρρῶ ἦταν ὀμορφότερη

τὸν ἥλιο συνταιριάζει βρὲ καὶ τὰ φλωριὰ ἀραδιάζει,

ἀράδιαστα ξαράδιαστα, Μπιρμπίλω μαυρομάτα μου

σὲ ἑννιὰ γύρους τὰ κάνει βρὲ καὶ στὸ λαιμὸ τὰ βάνει.

Καὶ σὲ ἄλλη παραλλαγή:

ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ

Ἐγὼ γιὰ σένα τραγουδῶ, βρ' ἀχείλι μου μελαχρινὸ

στὸ χορὸ γιὰ σένα μπαίνω βρ' ἀχειλάκι μου βαμμένο

κ' ἔχασα τὸ μαντήλι μου καημὸ πού 'χουν τὰ χείλη μου

ἀπ' τὴ τσέπη τῆς ποδιᾶς μου ντέρτι τό 'βαλε ἡ καρδιά μου

ὅπου μοῦ τὸ κεντούσανε καὶ μοῦ τὸ τραγουδούσανε

τρία ἔμορφα κοράσια σὰν τοῦ Μάη τὰ κεράσια.

Ἡ μιὰ κεντάει τὸν ἀητό, βρ' ἀχείλι μου μελαχρινὸ

καὶ ἡ ἄλλη τὸν πετρίτη, μιὰ Παρασκευή μιὰ Τρίτη

καὶ ἡ τρίτη ἡ μικρότερη καὶ ἡ πιὸ ὀμορφότερη

τ' ἀστρὶ μὲ τὸ φεγγάρι, ποιὸς λεβέντης θὰ τὴν πάρει;

Καὶ οἱ δυὸ παραλλαγὲς τοῦ τραγουδιοῦ ποὺ κατέγραψα στὴ Νεστάνη ἀκούγονταν στὶς διάφορες ἀνοιξιάτικες γιορτὲς τῶν Νεστανιωτῶν καὶ Νεστανιωτισσῶν. Ἕνα ἐρωτικὸ τραγούδι ὅπως τὸ παραπάνω δὲν θὰ μποροῦσε νὰ λείπει ἀπὸ τὶς γιορτὲς τῆς ἄνοιξης, τότε ποὺ ἡ ἀναγεννημένη φύση στρώνει τὸ πολύχρωμο χαλί της καὶ μᾶς πρόσ-καλεῖ ἀλλὰ καὶ μᾶς προ-καλεῖ νὰ τὸ διαβοῦμε, τότε ποὺ τὰ μυροβόλα ἄνθη σκορποῦν παντοῦ τὸ μεθυστικό τους ἄρωμα.

Διόλου τυχαῖο ποὺ ὁ Ἐθνικός μας Ποιητὴς θὰ τραγουδήσει καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του: «Μάγεμα ἡ φύση κι ὄνειρο στὴν ὀμορφιὰ καὶ χάρη».

Ὁ πολυπόθητος ἐρχομός καὶ τὸ διάβα τῆς Ανοίξεως, ἀκόμα καὶ ἡ ἀναμονή της, συνδέεται, συνοδεύεται καὶ συνηχεῖται ἀπὸ τὴν ἔλξη σὲ κάθε τὶ ἐρωτεύσιμο· ὑλικὸ καὶ ἄυλο. Συνοδεύεται, συνδέεται καὶ συνηχεῖται ἀπὸ τὸ ξύπνημα τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν παραισθήσεων, ἀπὸ τὴν προαιώνια ἐπιθυμία γιὰ έρωτα καὶ εὐζωία κάθε ζωντανοῦ ὄντως, ποὺ ὅσο κι ἂν πολέμησε μὲ λύσσα ὁ χριστιανικὸς Μεσαίωνας δὲν κατάφερε νὰ ἐξαλείψει. «Ὁ Ἀπρίλης μὲ τὸν Ἔρωτα χορεύουν καὶ γελοῦνε», θὰ μᾶς θυμίζει καὶ πάλι ὁ Ποιητής μας.

Ἔτσι, ἕνα ἐρωτικὸ τραγούδι, ὕμνο στὰ «ἔμορφα κοράσια» ποὺ εἶναι «σὰν τοῦ Μάη τὰ κεράσια»· ὕμνο στ' «ἀχείλι τὸ μελαχρινὸ», ὕμνο ἐν τέλει στὸ γυναικεῖο κάλλος, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἕνα τραγούδι ἀπόλυτα συνυφασμένο μὲ τὴν ἄνοιξη!!

Πηγὴ πληροφοριῶν:

---

ΚΑΡΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ», ἐκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, Πάτρα 2013.

Video:

Τραγουδάει ἡ Νεστανιώτισσα Ἰωάννα Μπόλου.

© Copyright: Παναγιώτης Καρώνης καὶ ἐκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, μὲ τὴν ἐπιφύλαξη κάθε δικαιώματος.