Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2021

Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΟΥ ΓΟΥΛΑ ΣΤΗ ΝΕΣΤΑΝΗ

 

 

 

 

Ὁ βράχος τοῦ Γουλᾶ στὰ χρώματα τοῦ χειμώνα

 

 

 

Ὁ βράχος τοῦ Γουλᾶ

(τοῦ Παναγιώτη Καρώνη)

Προλεγόμενα

Τὸ Λεξικὸν Δημητράκου ἀναφέρει πὼς ἡ λέξη Γουλὰς εἶναι μεταγενέστερη, ἀπαντᾶται στὴ δημοτικὴ καὶ ἔχει τούρκικη καταγωγή, Συγκεκριμένα, ἀναφέρει: Γουλὰς (ὁ) κ. κουλὰς κ. κουλὲς κ. κούλα (ἡ) = μικρὸν φρούριο, πύργος, ὀχύρωμα.1 Τὸ ἴδιο διαβάζουμε καὶ στὸ Λεξικὸ τοῦ Παπύρου: Γουλᾶς, κουλᾶς καὶ κουλὲς ὁ καὶ κούλα (μσν. νεωτ. τούρκ.)· ὀχύρωμα, φρούριον.2 Νὰ θυμήσουμε πὼς καὶ πάνω στὴν Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν, κατὰ τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας εἶχε ὑψωθεῖ ὀχυρὸ ποὺ καλοῦνταν «Γουλάς». Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ ὀχυρό, μάλιστα, ἐκτελέστηκε μὲ βασανιστήρια ὁ ἀγωνιστὴς Ὀδυσσέας Ἀνδρούτσος ἀπὸ τὸ πρωτοπαλλήκαρό του Γκούρα καὶ τοὺς συνεργάτες του. Τὸ ὀχυρὸ αὐτὸ γκρεμίστηκε μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση.

Πιθανότατα λοιπὸν οἱ κάτοικοι τῆς Νεστάνης ἔδωσαν τὸ ὄνομα Γουλὰς στὸν βράχο, γιατὶ πάνω του βρισκόταν τὸ μεσαιωνικὸ ὀχυρὸ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἱστορικὰ διευκρινιστεῖ ποιὸς τὸ ἔχτισε καὶ πότε ἀκριβῶς. Πολλοὶ ἰσχυρίζονται πὼς τὸ Κάστρο Τσιπιανὰ ποὺ βρίσκεται πάνω στὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ εἶναι κτίσμα τῶν Φράγκων τοῦ Πριγκιπάτου τῆς Ἀχαΐας καὶ πὼς χτίστηκε τὸν 13ο αἰώνα, καὶ ἄλλοι πὼς τὸ δημιούργησε ὁ Βυζαντινὸς στρατηγὸς Ἀνδρόνικος Ἀσὰν ποὺ ἦταν Ἐπίτροπος τοῦ Μορέως τὸ 1294. Μὲ τὸ Κάστρο Τσιπιανὰ ὅμως θὰ ἀσχοληθοῦσε σὲ ἄλλο ἀφιέρωμά μας.

Ὅμως ἀπὸ τὴν ἄλλη, παρατηρώντας κανεὶς τὸν ἐπιβλητικὸ βράχο τοῦ Γουλᾶ, κατανοεῖ πὼς ἀπὸ μόνος του ὁ βράχος αὐτὸς ἀποτελεῖ τὸ τέλειο φυσικὸ ὀχυρό, ἀφοῦ μὲ ἀπίστευτη δυσκολία θὰ μπορουσε κάποιος νὰ κατακτήσει τὸν βράχο καὶ τοὺς κατοίκους ποὺ θὰ ὀχυρώνονταν πάνω του. Στὴ Νεστάνη μάλιστα ὑπάρχει ἡ λαϊκὴ ἀντίληψη πὼς ὁ Γουλᾶς «ἔφαγε» πολλοὺς Τούρκους, γεγονὸς ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἀπέχει καὶ πολὺ ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια. Μιὰ ματιὰ στὸν βράχο ἀρκεῖ γιὰ νὰ κατανοήσει κανεὶς πὼς εἶναι ἀπόρθητος

Ὡς τοὺς πρόποδες τοῦ Γουλᾶ, μάλιστα, ἔφτασε καὶ ὸ Ἰμπραῒμ ποὺ κατέστρεψε τὶς βραχογραφίες τοῦ ναοῦ τῆς Ἀναλύψεως ποὺ ὑπάρχει στὰ δυτικὰ ριζὰ τοῦ βράχου (περισσότερα γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ ναοῦ κλὶκ ἐδῶ).

Ὁ βράχος μένει ἔντονα χαραγμένος στὴ μνήμη τῶν κατοίκων, καθορίζοντας τους. Ἐκφράσεις ὅπως: «Δὲν σοῦ ζήτησα νὰ ρίξεις τὸν Γουλά», «μόνο ὁ Γουλὰς μένει ἀθάνατος», «ὅση δουλειὰ ἔχει ρίξει αὐτὸς ἔφτανε θὰ κατεβάσει τὸν Γουλὰ κάτου», εἶναι χαρακτηριστικὲς καὶ ἀκούγονται συχνὰ στὸ χωριό.

Ἐκπληκτικὸ θέαμα ἀποτελεῖ, βέβαια, ἠ ἀνατολὴ τῆς σελήνης πάνω ἀπὸ τὸν βράχο κατὰ τοὺς μῆνες τοῦ θέρους. Ἕνα ἀρχέγονο θέαμα ποὺ πραγματικὰ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὸ παρακολουθήσει κανείς, ὅπως καὶ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου κατὰ τοὺς ἐαρινοὺς μῆνες.

Ἡ λαϊκὴ λατρεία δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἔχει τὴν ἡλικία τοῦ ἀνθρώπου· νὰ γεννήθηκε, δηλαδή, μαζί του, μὲ τὴ διαφορὰ πὼς ἡ ἐξέλιξή της δὲν ἀκολούθησε τοὺς ἴδιους ρυθμούς. Γιὰ χιλιάδες χρόνια ὁ ἄνθρωπος πάσχισε νά δώσει στὸν ἐξωτερικὸ κόσμο ποὺ τὸν περιτριγύριζε τὴν δική του ἑρμηνεία, μιὰ καὶ δὲν ξεχώριζε τὸ πραγματικὸ ἀπὸ τὸ φανταστικό. Δημιούργησε ἔτσι γύρω του ἕναν κόσμο φαντασιώσεων, ἕναν κόσμο στὸν ὁποῖο ὅλα ἔπαιρναν ἀνθρώπινη μορφή, χόρευαν, τραγουδοῦσαν, γελοῦσαν, ἔκλαιγαν, φοβόντουσαν, πεινοῦσαν, θύμωναν, πονοῦσαν, προσαρμοσμένα πάντα στὴν ψυχική του διάθεση. Οἱ ἀνθρωπολόγοι θὰ ὀνομάσουν ὅλα αὐτὰ ἀνιμισμιμὸ καὶ ἀργότερα ἀνθρωπομορφισμό. Εἶναι ἡ ἐποχὴ ποὺ τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα ἔπαιρναν μιὰν ἰδιαίτερη ἀξία στὰ μάτια τῶν ἀρχέγονων.

Παρατηρώντας κανεὶς τὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ καὶ ἀφήνοντας τὴ σκέψη του νὰ περιπλανηθεῖ σὲ κεῖνα τὰ πολὺ παλιὰ χρόνια, σὲ πολὺ μακρινὲς ἀπὸ ἐμᾶς ἐποχές, δὲν θὰ δυσκολευτεῖ νὰ δεῖ καὶ νὰ κατανοήσει πὼς τοῦτος ὁ βράχος ἀποτέλεσε ἕνα κεντρικὸ σημεῖο, ἕνα ὁρόσημο γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς ὅλων τῶν ἱστορικῶν περιόδωνκαὶ ὄχι μόνο. Στὴν ἐποχὴ δὲ ποὺ ὁ τοτεμισμὸς καὶ ὁ θηριομορφισμὸς ἀποτελοῦσαν τὴ λαῖκὴ λατρεία, πιθανὸν καὶ νὰ λατρεύτηκε ὡς θεότητα· δὲν εἶναι διόλου τυχαῖο ποὺ καὶ σήμερα ἡ βλαστολατρικὴ γιορτὴ τοῦ Ἁη Γιώργη ξεκινάει ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου γιὰ νὰ κατέλθει στὸ χωριό.

Ὅμως ὅλα τοῦτα ἁπαιτοῦν διεξοδικὴ καὶ ἀναλυτικὴ ἔρευνα καὶ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος. Ἑμεῖς, ἐδῶ, θὰ περιοριστοῦμε στὰ λαογραφικὰ καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα γύρω ἀπὸ τὸν βράχο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, βέβαια, ἕνα ἀφιέρωμα στὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ, πιστεύουμε πὼς «ἀπαιτεῖ» ἕναν περισσότερο ποιητικὸ τόνο καὶ λιγότερο σχολαστικὴ ἀναφορὰ σὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα. Ἔτσι, ἐδῶ, θὰ προσπαθήσουμε νὰ συνκεράσουμε αὐτὲς τὶς δυὸ ἀπόψεις. Οὔτως ἥ ἄλλως, ὁ βράχος τοῦ Γουλᾶ, αὐτὸ τὸ «γλυπτὸ» τῆς φύσης, στέκει ἀγέρχος αἰῶνες τώρα πάνω ἀπὸ τὸ χωριὸ ὀμορφαίνοντάς το μὲ τὴν παρουσία του ἀλλὰ καὶ προστατεύεοντάς το σὰν ἄλλος θεός του...

 

 

 

Ὁ βράχος τοῦ Γουλᾶ καὶ τμῆμα τοῦ οἰκισμοῦ τῆς Νεστάνης. (φωτογραφία τοῦ 1911)


 

Ὁ Γουλὰς

Ὁ βράχος τοῦ Γουλᾶ εἶναι συνέχεια τοῦ Χτενιᾶ, ποὺ οὐσιαστικά, καταλήγει σὲ αὐτὸν τὸν βράχο.

Ὁ Γερμανὸς γεωγράφος Alfred Philippson (1864–1953), ποὺ ἐπιδώθηκε σὲ μιὰ σειρὰ περιηγήσεων καὶ μελετῶν στὴν Πελοπόννησο, στὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο βιβλία του ποὺ ἀναφέρετε στὴν περιοχή, στὸ ὁποῖο συναντάει κανεὶς γεωλογικοὺς χάρτες σχεδιασμένους ἀπὸ τὸν ἰδιο, κάνει ἀναφορὰ στὰ ἀσβεστολιθικὰ πετρώματα ἀπὸ τὸν Μαλεβὸ ὣς τὸν Γουλά, γράφοντας: Τὸ πέρασμα στὸ Τουρνίκι (Κτενιάς), βρίσκεται σὲ σημεῖο μαύρου ἀσβεστόλιθου, στὸ Σχιστό. Ὁ ἐπάνω ἀσβέστης εἶναι γκρίζος καὶ λίγο κοκκώδης ἢ κιτρινωπὸς καὶ λίγο πολὺ πυκνός. Ἀναφερόμενος στὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ στὸν ὁποῖο καταλήγει ὁ Κτενιάς, γράφει πώς: ἀποτελεῖται ἀπὸ τοῦ κυανόφαιου ἀρκαδικοῦ ἀσβεστόλιθου τοῦ πολὺ ἀνθεκτικοῦ.3

Ὁ Γουλᾶς μπορεῖ νὰ προσεγγιστεῖ ἀπὸ δύο μονοπάτια. Τὸ πρῶτο ἀρχίζει νότια τῆς μονῆς τῆς Γοργοεπηκόου καὶ ἀκολουθώντας το κανεὶς μπορεῖ νὰ βρίσκεται πάνω στὸν βράχο σὲ περίπου μία ὥρα. Εἶναι σχετικὰ εὔκολο καὶ αὐτὸ τὸ μονοπάτι παίρνουν οἱ Νεστανιῶτες καὶ οἱ Νεστανιῶτισσες ποὺ ἀνεβαίνουν στὸν βράχο γιὰ νὰ συμμετέχουν στὴ βλαστολατρικὴ γιορτὴ τοῦ Ἅη Γιώργη ποὺ κάθε χρόνο μὲ λαμπρότητα τελεῖται στὴν Ἀρκαδιικὴ κώμη.

Τὸ ἄλλο μονοπάτι, ποὺ εἶναι πιὸ ἀνηφορικό, βρίσκεται στὰ ἀνατολικὰ τοῦ βράχου κάτω ἀπὸ τὸν Γκαβέζο. Αὐτὸ τὸ μονοπάτι ἔπαιρναν συνήθως οἱ Ἁγιωρίτες τῆς Ἀπάνου μεριᾶς τοῦ χωριοῦ γιὰ νὰ ἀνέβουν στὸν Γουλὰ στὴ γιορτὴ τοῦ Ἅη Γιώργη. Σήμερα τὸ μονοπάτι αὐτὸ ἔχει ἐγκαταληφθεῖ καὶ ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς νεώτερους γνωρίζουν τὴν ὕπαρξή του.

Τὰ τοπωνύμια γύρω ἀπὸ τὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ εἶναι πολλά. Στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ ὑπάρχει ὁ Γκαβέζος, ἡ Κερασίτσα, ἡ πηγὴ Γούρνα, ἡ Μάνα τοῦ νεροῦ ἀπὸ τὴν ὁποία ὑδροδοτεῖται καὶ ἡ μονὴ Γοργοεπηκόου. Νότια βρίσκεται τὸ Διασέλι, ἡ περιοχὴ Μετόχι, ὅπου ὑπάρχει καὶ τὸ ξωκκλήσι τοῦ Μάη-Θανάση ποὺ ἑορτάζει πανηγυρικά, μὲ χοροὺς καὶ πάνδημο γεῦμα στὶς 2 Μαΐου (περισσότερα κλὶκ ἐδῶ). Λίγο μακρύτερα εἶναι οἱ Ρεβυθιές.

Πάνω στὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ βρίσκεται σήμερα –πέρα τῶν ἐρειπίων τοῦ μεσαιωνικοῦ κάστρουτὸ πετρόχτιστο ξωκκλήσι τοῦ Ἅη-Γιώργη. Ἀκόμα καὶ στὴν κορυφή του ὁ Γουλὰς εἶναι κακοτράχαλος καὶ δύσκολα παρπατιέται. Στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ βράχου ἡπάρχει ἕνα μικρὸ πλάτωμα, τὸ ἁλώνι τοῦ Γουλᾶ, σημεῖο ὅπου κάθε χρόνο στήνεται ἀπὸ τοὺς Ἁγιωρίτες τελεστὲς ὁ πρῶτος χορὸς τῆς ἄνοιξης. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐφορμοῦν γιὰ νὰ σχηματίσουν πομπὴ καὶ νὰ κατέλθουν στὸ χωριὸ τραγουδώντας. Ἐξάλλου, τὸ κορυφαῖο λατρευτικὸ τραγούδι τοῦ Ἅη Γιώργη ποὺ ἀκούγεται αὐτὴ τὴ μέρα, κάνει ἀναφορὰ στὸ ἁλώνι τοῦ Γουλᾶ: καλὰ τὸ λέει τ᾿ ἀηδόνι / μέσ᾿ τοῦ Γουλᾶ τ᾿ ἁλώνι. Στὴν κορυφή του, ἐπίσης, φύεται καὶ τὸ ἀγριοσέλινο, φυτὸ μὲ τὸ ὁποῖο οἱ τελεστὲς στολίζουν τὶς ποιμενικὲς γκλίτσες τους στὴ γιορτὴ τοῦ Ἅη-Γιώργη.

Ὅταν βρεθεῖ κανεὶς πάνω στὸν βράχο ἀντικρίζει τρία ὄρη: Στὰ ἀνατολικὰ τὸ ὅρος τῆς Ἀρτέμιδος, τὸ Ἀρτεμίσιο· τὴν ὀροσειρὰ τοῦ Μαινάλου στὰ δυτικά· καὶ τὴν ὀροσειρὰ τοῦ Ταϋγέτου στὰ βόρεια. Μικρότερα βουνὰ ὅπως τὸ Ἀλίσιον καὶ ἡ Καφουριά, ἡ πεδιάδα τῆς Μαντινείας, τὸ Ἀργὸν πεδίον καὶ ἡ Νεστάνη σὲ κάτοψη εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ ὑπέροχα ποὺ ὁ ἀναβάτης μπορεῖ νὰ θαυμάσει ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου. Γενικά, θὰ λέγαμε, πὼς ἡ θέα ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ Γουλᾶ εἶναι ἐξαιρετική!!

 

 

  

Κάθοδος τῶν βλαστοφόρων τελεστῶν τοῦ Ἅη-Γιώργη ἀπὸ τὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ. (Ἂη Γιώργης 2014)


 

Ἐπίλογος

Ὡς ἐπίλογο, ὡς τελευταῖο λόγο δηλαδή, θὰ παραθέσουμε τὴν καταγραφὴ τῆς τελευταίας ἐπιθυμίας μιᾶς Νεστανιώτισσας – τὸ ὄνομά της, ἂν καὶ μᾶς εἶναι γνωστό, δὲν ἔχει καμιὰ σημασία ἐδῶ, γιατί, ἁπλούστατα, θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁποιαδήποτε χωρική. Στὴ Νεστάνη ὑπάρχει, βέβαια, πληθώρα ἱστοριῶν, μύθων καὶ οἱ θρύλων ποὺ ἀναφέρονται στὸν Γουλά, τὶς ὁποῖες ἔχουμε καταγράψει, καὶ πραγματικά, ἀξίζουν ξεχωριστῆς παρουσίασης.

Ἡ Νεστανιώτισσα λοιπόν, σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ ἀνήμπορη πιά, ἦταν ξαπλωμένη στὸ κρεββάτι της. Κάποια στιγμὴ λοιπόν, ζήτησε ἀπὸ τοὺς δικούς της νὰ τὴ βγάλουν στὸ μπαλκόνι νὰ δεῖ τὸν Γουλὰ γιὰ τελευταία φορά. Τὴ βοήθησαν πιάνοντάς την ἀπ᾿ τὶς μασχάλες καὶ τὴν ἔβγαλαν στὸ μπαλκόνι. Κοίταξε τὸ βράχο μὲ ἥρεμο βλέμμα, ψιθυρίζοντας: «ἂ ρὲ Γουλά, ἀκόμα ὄρθιος εἶσαι, ἐγὼ ἔπεσα...»,  καὶ στὴ συνέχεια κοίταξε στοὺς δικούς της, ποὺ τὴν κρατοῦσαν, ζητώντας νὰ τὴν πᾶνε καὶ πάλι μέσα. Τὴν μετέφεραν καὶ τὴν ξάπλωσαν ξανὰ στὸ κρεββάτι της. Λίγα λεπτὰ ἀργότερα ἡ θνητὴ γυναίκα ἔκλεισε τὰ μάτια της καὶ τελείωσε, παίρνοντας μαζί της τὴν εἰκόνα τοῦ αἰώνιου, ἀθάνατου βράχου.

Κλείνουμε τὸ ἀφιέρωμά μας στὸν βράχο Γουλᾶ παραθέτοντας μιὰ σειρὰ φωτογραφιῶν τοῦ βράχου τραβηγμένες ἀπὸ διάφορα σημεῖα θέασης, ἀλλὰ καὶ σὲ διάφορετικὲς ἐποχές.

Παναγιώτης Καρώνης

Νεστάνη – Πάτρα, Γεννάρης 2021



Σημειώσεις


1. Δημητράκος Β. Δ., Μέγα Λεξικὸν Ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, Ἀθήνα 1950.

2. Ἐπίτομον Ἐγκυκλοπαιδικὸν καὶ Γλωσσικὸν Λεξικόν, Ἐπιστημονικὴ Ὲταιρεία τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων «Πάπυρος», διευθυντὴς συντάξεως Στυλ. Γ. Κορρές, Ἀθῆναι 1961.

3. Alfred Philippson, Der Peloponnes: Versuch einer Landeskunde auf geologischer Grundlage, R. Friedländer, Βερολίνο 1892, σελ. 67-70.



© κειμένου-φωτογραφιῶν: Παναγιώτης Καρώνης 2021, μὲ τὴν ἐπιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Ἡ φωτογραφία τοῦ 1910 εἶναι ἀπὸ τὸ τὸ ἀρχεῖο iDAI Αrachne τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κολωνίας.

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευση, ἢ ἀναπαραγωγή, ὁλική, μερικὴ ἢ περιληπτικὴ ἢ κατὰ παράφραση ἢ διασκευὴ καὶ ἀπόδοση τοῦ περιεχομένου τοῦ παρόντος ἄρθρου μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση μὲ τὸν συγγραφέα του.



Πρῶτος χορὸς τῆς ἄνοιξης «Μέσ᾿ στοῦ Γουλᾶ τ᾿ ἁλώνι»· στὸ βάθος ὁ ὄγκος τοῦ Γκαβέζου. (Ἂη Γιώργης 2014)

 

 Θέα ἀπὸ τοὺς πρόποδες τῆς Πανηγυρίστρας
 
 
Θέα ἀπὸ τὸ Ἀργὸν πεδίον.
 
 
Θέα ἀπὸ τὸ λημμυρισμένο Ἀργὸν πεδίον.
 
 
 Θέα ἀπὸ τοὺς πρόποδες τῆς Πανηγυρίστρας· σὲ πρῶτο πλάνο τὸ Σχολεῖο τῆς Νεστάνης.
 
 
 Θέα ἀπὸ τὸ κέντρο τοῦ χωριοῦ.
 
 
Θέα ἀπὸ τὴ χιονισμένη Ἀπάνου μεριά.
 
 
 Θέα ἀπὸ τοὺς πρόποδες τῆς Πανηγυρίστρας
 
 
Ἀνατολικὰ τοῦ Γουλᾶ, λίγο πιὸ πάνω ἀπὸ τὸ τοπωνύμιο Μάνα τοῦ νεροῦ
 
 
 Θέα ἀπὸ τὴν περιοχὴ Ἅη-Βασίλης
 
 

Θέα ἀπὸ τὴν Ἀπάνου μεριά· σὲ πρῶτο πλάνο τὰ αἰωνόβια πουρνάρια τῆς Ἀπάνου βρύσης
 

Τὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἅη-Γιώργη πάνω στὸν Γουλά.
 
 
Ἐρείπια  τοῦ μεσαιωνικοῦ οἰκισμοῦ πάνω στὸν Γουλᾶ. .
 
 
Ἡ Νεστάνη σὲ κάτοψη. Θέα ἀπὸ τὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ
 
 
Ἀνθισμένο ἀγριοσέλινο ποὺ φύεται πάνω στὸν Γουλά. Μὲ τὸ φυτὸ αὐτὸ στολίζουν τὶς ποιμενικὲς γκλίτες οἱ τελεστὲς τοῦ Ἅη-Γιώργη.
 
 
Θέα ἀπὸ τὸ ἀνοιξιάτικο Ἀργὸν πεδίον.
 
 
Ὑπὸ ὁμίχλη, μετὰ τὴ βροχή...

 
Θέα ἀπὸ τὴν Ἀπάνου μεριά.
 
 
Θέα ἀπὸ τὴν χιονισμένη Ἀπάνου μεριά.
 
 
 Θέα ἀπὸ τοὺς πρόποδες τῆς Πανηγυρίστρας.
 
 
Θέα ἀπὸ τὴ μαγιάτικη Ἀπάνου μεριά.
 
ς
Θέα ἀπὸ τὴν Πανηγυρίστρα. Σὲ πρῶτο πλάνο ἡ εἴσοδος τῆς ἀκροπόλεως τῆς ἀρχαίας Νεστάνης.
 
 
Θέα ἀπὸ τὴν Ἀπάνου μεριά. Σὲ πρῶτο πλάνο ἡ Ἀπάνου βρύση.
 
 
Θέα ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ἀδασοτέου.
 
 
 
Θέα ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ἀδασοτέου.
 
 
Θέα ἀπὸ τό ρέμα τοῦ Γκαβέζου.
 
 
Θέα ἀπὸ τὸ Ἀρτεμίσιο. Σὲ δεύτερο πλάνο τὸ Ἀργὸν πεδίον καὶ τὸ Ἀλίσιον ὄρος· στὸ βάθος τὸ Μαίναλο.
 

Θέα ἀπὸ τὴν Ἀπάνου μεριά.
 
 
Περιορισμένη θέα ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ἂη-Βασίλη
 
 
Τὸ Σχολεῖο τῆς Νεστάνης μὲ φόντο τὸν βράχο τοῦ Γουλᾶ.



 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου