Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

ΑΗ-ΓΙΩΡΓΗΣ 2016






Άη-Γιώργης 2016, η Νεστανιώτικη ιερουργία της Άνοιξης
(άρθρο του Παναγιώτη Καρώνη)

Η Άνοιξη, ένα μυστικοπαθές στάδιο υπόγειων μυστηρίων, εμφανίζεται κάθε φορά μπροστά μας διεκδικώντας το πρότυπο τής βαθιάς, νικηφόρου και περιπαθούς εγέρσεως της φύσης, αλλά και της ψυχής, και του σώματος. Ουσιαστικά είναι το ξύπνημα από μια μακρά και κουραστική λήθη, το ξανάνιωμα, η αναγέννηση, η ίδια η Ανάσταση, που επανατοποθετεί την πρωτοκαθεδρία τής ζωής, αντηχώντας πλήθος αισιόδοξων μηνυμάτων και υποσχέσεων. Μην λησμονούμε ότι και η Ελληνική Επανάσταση, η έγερση του Γένους των Ελλήνων, σε μια τέτοια ανοιξιάτικη στιγμή ξεκίνησε. «Μάγεμα η φύση και όνειρο στην ομορφιά και χάρη», θα τραγουδίσει ο Εθνικός μας Ποιητής…
Αλλά ο ερχομός και το διάβα της Ανοίξεως, συνδέεται, συνοδεύεται και συνηχείται από την έλξη σε κάθε τι ερωτεύσιμο· υλικό και άυλο. Συνοδεύεται, συνδέεται και συνηχείται από το ξύπνημα των αισθήσεων και των παραισθήσεων, από την επιθυμία για έρωτα και ευζωία κάθε ζωντανού όντως. «Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε», μας θυμίζει ξανά ο Ποιητής μας.
Τούτη η περιπαθής και νικηφόρα έγερση της φύσης γιορτάστηκε πανηγυρικά από τους Νεστανιώτες και τις Νεστανιώτισσες για μια ακόμα φορά. Φέτος, Δευτέρα του Πάσχα του 2016, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει τον Άγιο Γεώργιο, σε μια προχωρημένη ανοιξιάτικη φύση, οι Νεστανιώτες και οι Νεστανιώτισσες πιστοί σε μια αιώνια και καλά φωλιασμένη μέσα τους ορμή, φόρεσαν τις παραδοσιακές τους στολές, πήραν τις γκλίτσες τους και ανέβηκαν τον βράχο του Γουλά για να τελετουργήσουν. Για να συ-μετέχουν σε τούτο το προαιώνιο έθιμο, τις ρίζες του οποίου οι μελετητές ακόμα αναζητούν στα βάθη των αιώνων.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά και να καταδείξει με απόλυτη βεβαιότητα την αρχή του νήματος τούτης της βλαστολατρικής γιορτής των Αρκάδων. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με απόλυτα στοιχεία και να τεκμηριώσει το πώς ακριβώς τελούνταν η γιορτή στους αιώνες που διάβηκαν. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για αναλλοίωτα στοιχεία, αφού, η μηχανή που καλείται χρόνος, προσθέτει και αφαιρεί κάθε φορά σε κάθε τι ζωντανό, πολύ δε περισσότερο σε τούτη την ολοζώντανη ιεροτελεστία των Αρκάδων Νεστανιωτών-ισσων!
Αυτό που ουσιαστικά διατήρησε και έφερε το δρώμενο αυτό ως τις μέρες μας είναι η ψυχή των κατοίκων της Νεστάνης, που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα να γιορτάζουν, να χορεύουν, συμμετέχουν και να τραγουδούν, ιερουργώντας έτσι για τα μυστήρια της φύσης και της ύπαρξης. Και ήταν πραγματικά πολλά και εξαιρετικά τα τραγούδια που για μια ακόμα φορά ακούστηκαν τόσο στην πομπή όσο και στον χορό του Άη-Γιώργη και φέτος. Τραγούδια λατρευτικά, ηρωικά, τραγούδια ληστρικά, αλλά –κυρίως- τραγούδια ερωτικά, έτσι όπως ακριβώς ταιριάζει σε μια τέτοια μέρα και που συχνά-πυκνά ο λαός μας τα συνδέει με το θάνατο, μια και καλά γνωρίζει ότι έρωτας και θάνατος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. «Τι έρωτα τι θάνατο δεν έχεις να διαλέξεις» λέει σε ένα τραγούδι του ο λαός μας.
Η συμμετοχή τού κόσμου και φέτος απέδειξε περίτρανα ότι το έθιμο είναι ριζωμένο καλά στη Νεστανιώτικη γη και ψυχή, και πως διαγράφεται γι’ αυτό μια λαμπρή και σπουδαία συνέχεια.
Οι νέοι και οι νέες, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που μπορεί να βρει κανείς τόσο στο νέο site του Προοδευτικού Συλλόγου Νεστάνης (www.psnestanis.gr) όσο και στο παρόν αρχειακό blog (www.agiorisnestanis.blogspot.gr) που δημιούργησα για τον σκοπό αυτό, μετείχαν ομαδικά, με ορμή, «τρέλλα», θέληση, αγάπη, αλλά και διάθεση για ουσιαστική ταύτιση και συμμετοχή. Μέτοχοι της πομπής και του χορού του Αη Γιώργη, «ζέσταναν», ομόρφυναν και εμπλούτισαν το δρώμενο με τις αγαλμάτινες παρουσίες τους. Σαν εκθέματα μουσείου που δραπέτευσαν από τα πέτρινα βάθρα τους για να 'ρθουν εδώ πάνω στον κακοτράχαλο βράχο του Γουλά να στηθούν στα δικά του πέτρινα βάθρα και να μας θυμίσουν πως ευγένεια και κάλλος βαδίζουν παράλληλα. «Ωχ! τα νειάτα με τα νειάτα με τη λαβεντιά κυρά μου» θα τραγουδήσει γι' αυτούς η Νεστανιώτικη Μούσα..
Τούτη η γιορτή των Νεστανιωτών-ισσων που πάλλεται ανάμεσα στην ανατριχίλα και στην αναψυχή, τούτη η σπονδή στην Άνοιξη, τούτη η γιορτή του Άη-Γιώργη –του τροπαιοφόρου καβαλάρη, μην ξεχνιόμαστε- ένα ζωντανό μνημείο του πολιτισμού μας, τελέστηκε για μια ακόμα χρονιά από τους Νετσανιώτες και τις Νεστανιώτισσες, που παρά την πρωινή «φοβέρα» της βροχής, συμμετείχαν ομαδικά και δυναμικά στην ιεροτελεστία της. Ανέβηκαν στο βράχο του Γουλά, σελινοστόλισαν τις γκλίτσες τους και κατήλθαν μέσα στην ανοιξιάτικη φύση τραγουδώντας και χορεύοντας, για να φέρουν στο χωριό τους αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, την ευγονία, την ευωχία φυτών και δέντρων· να φέρουν την Άνοιξη· να φέρουν τον Άγιώρη τους!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΩΝΗΣ, Νεστάνη, 4 Μαΐου 2016



© κειμένου: Παναγιώτης Καρώνης 2016, με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος
















 






















































































































Φωτογραφίες: Παναγιώτης Καρώνης.
© φωτογραφιών: Παναγιώτης Καρώνης 2016, με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος.
Η φωτογραφίες χωρίς το λογότυπο του blog είναι των: Άγγελου Λίγκα, Άννας Παλαιοβρυσιώτη-Τρίγκα και Δημήτρη Καραμπέτσου, τους οποίους και ευχαριστώ. Αντλήθηκαν δε από το νέο επίσημο site του Προοδευτικού Συλλόγου Νεστάνης (www.psnestanis.gr), στον οποίο και εκφράζω τις ευχαριστίες μου και τις ευχές μου.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου