ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ - «Σοκάκια μου περήφανα»

ΣΟΚΑΚΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΑ

Σοκά' μωρέ, σοκάκια μου περήφανα

άιντε, κι εσύ Λελούδισά μου, μου 'κάψες την καρδιά μου,

εσείς μωρέ, εσείς μ' αποκοιμίσατε

άιντε, κι έχασα την καλή μου, το λυγερό κορμί μου.

Παιρνώ μωρέ, παιρνώ τα όρη σκούζοντας

άιντε, και τα βουνά ρωτώντας, Θεο-παρακαλώντας.

Σαν πήγα μωρέ, σαν πήγα και την εύρηκα

άιντε, στο ρέμα να λευκαίνει, της κρένω¹ δε μου κρένει.

-- Κρινέ μωρέ, κρινέ μου αγαπημένο μου

άιντε, δυο λόγια μπιστεμένα,²

-- Πούστη γελάς με μένα

τι το 'δα μωρέ, τι το 'δα με τα μάτια μου

άιντε, τι σου 'χανε στελμένα, πούστη γελά με μένα,

ένα μωρέ, ένα χαρτί γαρύφαλλα,

άιντε, κι ένα χαρτί κανέλα

πούστη γελάς με μένα.

Σχολιασμός:

Τραγούδι του γάμου που δεν χορεύεται. Είναι τραγούδι του δρόμου/χορωδίας και λέγετε από το σόι του γαμπρού στη διαδρομή για την εκκλησία.

Εδώ ο ερωτευμένος αναζητεί το αντικείμενο του πόθου του και κατηγορεί τα σοκάκια ότι τον παραπλάνησαν και την έχασε. Τα λόγια της κοπέλας όμως μας φανερώνουν ότι αυτός είχε αρραβωνιαστεί άλλη, αφού είχε δεχθεί δώρα· γαρύφαλλα και κανέλα. Πιθανότατα βέβαια να μην επιθυμούσε τον αρραβώνα και να αναγκάστηκε, αυτό εξάλλου δηλώνει και η επίμονη αναζήτηση της αγαπημένης του καθώς και η επιμονή του να τον διαβεβαιώσει, με δυο λόγια μπιστεμένα, ότι τον αγαπάει ακόμα. Ο χαρακτηρισμός πούστης δεν έχει να κάνει, με τη σεξουαλική προτίμηση αλλά με το μη έντιμο του χαρακτήρα.

Παραλλαγή του τραγουδιού καταγράφεται και από τον Σωτήρη Τσιάνη στο: «Folk songs of Mantineia», (Δημοτικά τραγούδια της Μαντινείας), Berkeley/Los Angeles: University of California Press, 1965.

Σημειώσεις:

1. Της μιλάω.

2. Εμπιστευτικά.

Πηγὴ πληροφοριῶν:

---

ΚΑΡΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ», ἐκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, Πάτρα, 2013.

Video: Τραγουδούν οι Νεστανιώτες/ισσες, Σωκράτης Καρώνης, Κωνσταντίνα Καρώνη, Χρυσούλα Τσιόγκα.

© Copyright: Παναγιώτης Καρώνης και εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος.