ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ - «Παρασκευή»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Οὔλα τ' ἀμπέ μώρ' Παρασκευή,

οὔλα τ' ἀμπέλια τά 'δειρα¹ γιὰ ἕνα γλυκὸ σταφύλι

καὶ δὲν ἐμπό~ μώρ' Παρασκευὴ

καὶ δὲν ἐμπόρεσα νὰ βρῶ σὰν τὸ δικό σου ἀχείλη,

τ' ἀχείλι σου, μώρ' Παρασκευή

τ' ἀχείλι σου τὸ σίσιρο² τὸ μάγουλό σου μῆλο

νὰ φίληγα τὸ σίσιρο νὰ χάιδευα τὸ μῆλο

τὸ εἶδα καὶ τ' ἀγάπησα καὶ θέλω νὰ τὸ πάρω

καὶ στὴν ποδιά, μώρ' Παρασκευή,

καὴ στὴν ποδιά σου νά 'μπαινα μαζί σου νὰ πλαγιάσω.

Σχολιασμός:

Τὴν ἐκδοχὴ ποὺ καταγράψαμε ἔχει καταγράψει τὸ 1959 στὴ Νεστάνη καὶ ὁ Σωτήρης Τσιάνης στό: «Folk songs of Mantineia», (Δημοτικὰ τραγούδια τῆς Μαντινείας), Berkeley/Los Angeles: University of California Press, 1965, ποὺ τὸ ἀναφέρει σὰν τραγούδι χορωδίας/τοῦ δρόμου.

Σὲ παραλλαγή, ἀπὸ τὸν τέταρτο στίχο καὶ μετὰ τὸ τραγούδι γίνεται:

Τὰ χείλη σου, μὼρ' Παρασκευή,

τὰ χείλη σου εἶναι ζάχαρη, τὸ μάγουλό σου μῆλο

τὰ στήθη σου παράδεισος καὶ τὸ κορμί σου κρίνο.

Νὰ φίλαγα, μώρ' Παρασκευή,

νὰ φίλαγα τὴ ζάχαρη, νὰ δάγκωνα τὸ μῆλο,

ν' ἄνοιγε(ν) ὁ παράδεισος, ν' ἀγκάλιαζα τὸν κρίνο.

Σχεδὸν ἴδια παραλλαγὴ καταγράφεται ἀπὸ τὸν Νικόλαο Πολίτη στὸ βιβλίο του «Ἐκλογαὶ ἀπὸ τὰ τραγούδια τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ», (Ἀθήνα, 1914).

Σημειώσεις

1. Τὰ γύρισα, περιπλανήθηκα σ' αὐτά. Ἀπὸ τὸ βολοδέρνω: ταλαιπωρούμε, βασανίζομαι, περιπλανιέμαι.

2. Τὸ γλυκομίλητο.

Πηγὴ πληροφοριῶν:

---

ΚΑΡΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΣΤΑΝΗΣ», ἐκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, Πάτρα, 2013.

Video: Τραγουδοῦν ὁ Νεστανιώτης Σωκράτης Καρώνης καὶ ἡ Νεστανιώτισσα Κωνσταντίνα Καρώνη

© Copyright: Παναγιώτης Καρώνης καὶ ἐκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, μὲ τὴν ἐπιφύλαξη κάθε δικαιώματος.